64% του προϋπολογισμού πηγαίνει απευθείας στους διεθνείς τοκογλύφους

Αξίζει να θυμηθούμε για άλλη μία φορά την προπαγανδιστική γραμμή της συγκυβέρνηση του μνημονίου, όπως αυτή έχει κληροδοτηθεί από τις ημέρες που τις σκάλες του Μαξίμου σφουγγάριζε ο «τζούφιος» πρόεδρος και η προσφάτως μεταγραφείσα στην ΝΔ κουστωδία του. Μας λένε, λοιπόν, από τότε ότι...
αν βγούμε από το μνημόνιο «δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις», ότι «δεν θα έχουμε γάλα για τα παιδιά μας» και άλλες παρόμοιες φαιδρότητες που μόνο ένας υπουργός «μεγέθους» Γεωργιάδη θα μπορούσε να πει. Με βάση τέτοια βαρύγδουπα «επιχειρήματα» προωθείται η μνημονιακή λαίλαπα που σαρώνει τους Έλληνες πολίτες.
Πάμε, όμως, να δούμε την πραγματικότητα. Να δούμε δηλαδή τι προβλέπει για το 2014 ο προϋπολογισμός. Να δούμε την ευθεία παραδοχή του πολιτικού συστήματος ότι με ψέματα επέβαλλε το μνημόνιο στην Ελλάδα και με ψέματα εξακολουθεί να το συντηρεί, παρά τις προφανείς εθνοκτόνες συνέπειες του. Γράφει, λοιπόν, στον Πίνακα 3.10 του προϋπολογισμού τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού κατά μείζονα κατηγορία.
Βλέπουμε, λοιπόν, εκεί ότι οι δαπάνες για «αποδοχές και συντάξεις» είναι 17,723 δισ. ευρώ. Αντιστοίχως οι δαπάνες για «εξυπηρέτηση της δημόσιας πίστης», δηλαδή τα χρήματα που πάνε στους διεθνείς τοκογλύφους είναι 74,199 δισ. ευρώ. Το σύνολο των δαπανών του Ελληνικού κράτους είναι 116,525 δισ. ευρώ. Δηλαδή με απλούς υπολογισμούς προκύπτει ότι για μισθούς και συντάξεις δίνουμε το 15,2% του ετήσιου προϋπολογισμού. Αντιστοίχως για την εξυπηρέτηση των διεθνών τοκογλύφων δίνουμε το (κρατηθείτε!) 63,7% του προϋπολογισμού.Πλέον, όμως, υπάρχουν επίσημα στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εσόδων του Ελληνικού Κράτους πηγαίνουν απευθείας στα σαγόνια των διεθνών μεγαλοκαρχαριών. Όμως μέσα από τα στοιχεία του προϋπολογισμού αποδεικνύεται και μία άλλη μεγάλη αλήθεια. Ότι άμα η Ελλάδα καταγγείλει το μνημόνιο θα έχει διαθέσιμα 74,199 δισ. ευρώ για τις άμεσες ανάγκες της.
Αυτά τα διαθέσιμα χρήματα, σε συνδυασμό με κατοχυρωμένες νομικά απαιτήσεις της Ελλάδας, όπως το κατοχικό δάνειο, ο λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους, η εξυγίανση του δημόσιου τομέα, η τιμωρία των ενόχων για τα σκάνδαλα και η δήμευση των περιουσιών τους, αποτελούν μία εγγύηση για την απρόσκοπτη λειτουργία του κράτους, η στροφή στην Εθνική Παραγωγή, η εξόρυξη υδρογονανθράκων και σιδηρομεταλλευμάτων και εν τέλει η Αυτάρκεια και η Εθνική Ανεξαρτησία και Αξιοπρέπεια.