Η Ελληνικη θρησκεια.

Η ελληνική Θρησκεία είναι το κορύφωμα της ανθρώπινης διανοήσεως γιατί μέσα στις αλληγορικές της εικόνες οι σοφοί άνθρωποι μπορούν να βρίσκουν ολόκληρη την ιστορία των κόσμων και ολόκληρη την σειρά των ιστορικών γεγονότων της ανθρώπινης ψυχής από της εμφανίσεώς της στην Φύση ως διακεκριμένης συνειδητής ατομικότητας. Οι συνθέτες αυτής της θρησκείας δημιούργησαν προς αποκάλυψη των βαθύτερων εννοιών της δυο όργανα. Τα όργανα αυτά ήσαν α) τα Μυστήρια, τα οποία ως αντικείμενο είχαν την βαθμιαία αποκάλυψη στους μυούμενους των αληθειών της Ελληνικής Θρησκείας που είναι η οδός προς την αποθέωση του ανθρώπου και β) τα Χρηστήρια (Μαντεία) δια των οποίων τηρούσαν άμεση επαφή οι μυημένοι προς τους Θεούς.
Τα Μυστήρια παρασκεύαζαν την εξάγνιση της ανθρώπινης διανοίας, την απελευθέρωσή της από τα πάθη και την ανύψωση του ηθικού των μυστών σε βαθμό ώστε η ψυχή τους να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο των Θεών και να καθοδηγείται από εκεί στην εύρεση των μέσων της μεταμορφώσεώς της. Τα Χρηστήρια (ή Μαντεία), το δεύτερο αυτό όργανο, είχε εσωτερική και εξωτερική λειτουργία. Η εσωτερική τους λειτουργία είχε βαθύτατο προορισμό γιατί τηρούσαν άμεση επαφή και σχέση προς τους συνθέτες των εικόνων της ελληνικής Θρησκείας και προς τους Θεούς ώστε αφενός να μη γίνεται παρερμηνεία των εννοιών των εικόνων της ελληνικής θρησκείας και αφετέρου να καθοδηγούνται από το πνεύμα των Θεών σε έργα ανυψωτικά του ανθρώπινου κόσμου. Η εξωτερική τους λειτουργία απευθυνόταν προς την μεγάλη ανθρώπινη μάζα η οποία δεν είχε γευθεί τα μυστικά της Φύσεως για να προκαλούν την προσοχή της, ώστε και αυτή, με αυτόν τον τρόπο να κρατείται σε ανελικτική τροχιά και μη εκτρέπεται σε πράξεις που καταδικάζουν την πρόοδό της.
Τα όργανα αυτής της θρησκείας για την λειτουργία τους είχαν ανάγκη ανθρώπων που θα είχαν πλήρη συνείδηση των έργων τους, γιατί καμιά οργάνωση δεν μπορεί να κρατηθεί στο ύψος της χωρίς αυτού του είδους λειτουργών, κανένα έργο δεν φθάνει στην εκπλήρωση του σκοπού του, καμιά ιδεολογική αρχή, εξεργαζόμενη την πρόοδο της ανθρωπότητας, δεν μπορεί να επιτύχει αυτό το έργο και τίποτα το αρμονικό δεν μπορεί να λειτουργήσει αν όλων αυτών δεν ηγούνται και δεν τα διευθετούν ανθρώπινες διάνοιες εμπνεόμενες και με ανεπτυγμένες συνειδήσεις. Η συνείδηση του ανθρώπου, ο γνωστικός αυτός ρυθμιστής των πράξεών του, είναι ο οδηγός προς πλήρωση του σκοπού του, του σκοπού αυτού ο οποίος έχετε άμεση σχέση προς τον καθόλου σκοπό της Θείας Φύσεως. Όταν λειτουργούσαν τα Ελληνικά μυστήρια, οι Ιερείς τους, εκείνοι που ήσαν εντεταλμένοι να αποκαλύψουν βαθμιαία τις αλήθειες των αλληγορικών εικόνων της Ελληνικής Θρησκείας στους μυούμενους, είχαν πλήρη συνείδηση του έργου αυτού. Οι συνθέτες της Ελληνικής θρησκείας για το μεγαλούργημά τους αυτό εκτιμώνται και από τους Θεούς. Οι Δώδεκα Θεοί της Ελληνικής Θρησκείας αποτελούν την υπέρτατη ιεραρχία των Θεών του Ηλιακού συστήματος. Έκαστος εξ αυτών έχει επιφορτιστεί με την χρήση ορισμένων δυνάμεων και έχει ως σκοπό να βοηθήσει τις οντότητες του γήινου περιβάλλοντος να απαλλαγούν από τα πάθη, να εξαγνισθούν ώστε να τους επιτραπεί να οδεύσουν στους χώρους του ανέσπερου φωτός. Μια προσέγγιση των ιδιοτήτων και των δυνάμεως των οποίων είναι φορείς οι 12 Θεοί της Ελληνικής θρησκείας βρίσκει κανείς στο βιβλίο της Διδώς Καλλέργη με τίτλο «Οι Δώδεκα Θεοί του Ολύμπου», έκδοση του Ιδεοθεάτρου. Οι τελετές της Ελληνικής θρησκείας αφορούν φυσικά γεγονότα με επικλήσεις στους αντίστοιχους Θεούς – φορείς των φυσικών δυνάμεων να τους συνδράμουν και ουδέποτε επιζητούν το κακό συνανθρώπων μας, ενώ αντίθετα σε θρησκείες υπάρχουν τελετές που επιδιώκουν το κακό συνανθρώπων μας, όπως π.χ. οι αναθεματισμοί και οι αφορισμοί, με τους οποίους εύχονται το κακό σε συνανθρώπους μας τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατο ακόμα...!
Τα αγάλματα των Θεών πνευμάτων είναι απεικονίσεις των ιδιοτήτων και δυνάμεων του κάθε Θεού ώστε, η ενατένιση των αγαλμάτων, νοερά να μας παραπέμπει στις ιδιότητές του και γι’ αυτό το κάθε άγαλμα έχει ιδιαίτερα σύμβολα και δεν έχουν προορισμό την λατρεία. Σαν παράδειγμα αναφέρω: α) τα αγάλματα του Διός έχουν ως ιδιαίτερα σύμβολα τον κεραυνό και τον αετό, β) τα αγάλματα της παλλάδος Αθηνάς έχουν ως ιδιαίτερα σύμβολα τη αιγίδα, τη νίκη, κλπ, γ) τα αγάλματα του Ερμού έχουν ως ιδιαίτερα σύμβολα το Κηρύκιο και τα φτερά στα πόδια κλπ. Οι Έλληνες δεν λατρεύουν τα αγάλματα των Θεών (πνευμάτων) και ο χαρακτηρισμός μας ως ειδωλολατρών είναι καθαρά συκοφαντικός, που αποδόθηκε από τους Χριστιανούς!